Aromaterapia

• polecane olejki 
• dekalog aromaterapii
• lawenda w aromaterapii
• wybrane mieszanki
• przykładowe receptury
• zasady bezpiecznego stosowania aromaterapii

Także w królestwie Babilonii, podobnie jak w Indiach czy w Egipcie interesowano się olejkami i ich wykorzystaniem. Władca babiloński Marduk-apal-iddin II (772-710 r.p.n.e.) posiadał ogród, w którym uprawiał ponad 60 gatunków roślin leczniczych m.in. tymianek, szafran, gorczycę, koper, mirrę, różę, mandragorę, mak, lulek czarny, bukszpan, tatarak, kminek, kolendrę, fenkuł, oleander i lukrecję.

Również Chińczycy, starożytni Grecy, Rzymianie posiadali szeroką wiedzę na temat różnych gatunków roślin, z których przygotowywano środki lecznicze. Hipokrates, Galen – osobisty lekarz Aureliusza, Dioskurydes – lekarz Klaudiusza i Nerona a także arabski lekarz Avicenna zasłynęli jako ich główni propagatorzy i odkrywcy.

W XII wieku pojawia się w użyciu pojęcie aromaterapia, która jest przeniesiona na grunt europejski przez lekarzy uczestniczących w wyprawach krzyżowych na Wschodzie i pracujących tam razem z lekarzami arabskimi. Po powrocie z wypraw przywożono olejki eteryczne, wiedzę na temat ich destylacji i wykorzystania. W następnych stuleciach poszerzaniem wiedzy na temat wykorzystania ziół i roślin aromatycznych zajęli się zakonnicy w klasztorach.

Jednak dopiero w XX wieku ojcem aromaterapii okrzyknięty został francuski chemik. Uległ on podczas prac w swoim laboratorium wypadkowi. Ta historia, całkiem przypadkowa, nadała bieg odkryciom w dziedzinie aromaterapii. Zdarzenie miało miejsce w 1928 roku.  René-Maurice Gattefossé w swoim laboratorium, podczas prowadzonych doświadczeń silnie poparzył swą rękę. Aby ulżyć cierpieniu włożył ją do pojemnika stojącego nieopodal sądząc, że wypełniona jest wodą. W rzeczywistości w pojemniku znajdował się czysty olejek lawendowy. Po niedługim czasie i swemu wielkiemu zdziwieniu Gattefossé zauważył, że jego rana niezwykle szybko zagoiła się nie pozostawiając żadnych blizn. Wykorzystując swoje chemiczne wykształcenie poddał on analizie olejek lawendowy identyfikując wiele jego składników i badając ich wpływ na organizm. Zafascynowany odkryciami podzielił się nimi z Jeanem Valnetem, paryskim lekarzem, który podczas II wojny światowej służąc jako chirurg w oddziałach francuskich aż pod chińskim murem leczył żołnierzy z bitewnych ran. W tych czasach nie było możliwości korzystania z antybiotyków (drogich i mało rozpowszechnionych) dlatego próbował zastąpić je w terapii ran i oparzeń naturalnymi olejkami eterycznymi. Wypróbował m.in. esencję tymiankową, goździkową, cytrynową i lawendową. Korzystał też z odkryć Gattefossé. Zaobserwował, że wywierały one silny efekt bakteriostatyczny zmniejszając, a nawet całkiem likwidując infekcje towarzyszące zranieniom. Tym sposobem udało mu się uratować życie i uchronić od kalectwa wielu swych pacjentów. Później odkrył także, że niektóre olejki są niezwykle skuteczne w łagodzeniu zaburzeń psychicznych będących skutkami wojennej traumy.

Robert Tisserand był istotną postacią w latach 60 XX wieku w wielkiej Brytanii. Znacznie rozszerzył zakres badań nad olejkami i stworzył jedno z najbardziej prestiżowych centrów aromaterapii – Tisserand Institute.

W latach 90 Pierre Franchomme i Daniel Penoel poinformowali o swoich dokonaniach w dziedzinie chemii oraz zastosowaniu terapeutycznym olejków eterycznych, co pomogło poznać ich nowe możliwości lecznicze.

Wybrane mieszanki wg V.A. Worwood

Ból brzucha – imbir, lawenda, rumianek rzymski, mięta pieprzowa

Ból głowy – mięta, lawenda

Ból zęba – mięta pieprzowa, rumianek rzymski, goździk

Choroba lokomocyjna – imbir, mięta pieprzowa

Gorączka – eukaliptus gałkowy, mięta pieprzowa, lawenda

Infekcje – tymianek z z linalolem, lawenda, rumianek rzymski, eukaliptus promienisty

Oparzenia – lawenda

Rany – lawenda, rumianek rzymski, manuka, drzewo herbaciane

Ukąszenia owadów – lawenda, rumianek rzymski, eukaliptus promienisty, tymianek z linalolem

Wymioty – mięta pieprzowa, lawenda, imbir

Środek odstraszający owady – lemongras, tymianek z linalolem, lawenda, mięta pieprzowa

Wybrane receptury 

ZASADY BEZPIECZNEGO STOSOWANIA OLEJKÓW ETERYCZNYCH

Kto zawsze powinien uważać?

• osoby z nadwrażliwością na zapachy
• dzieci do 5 r.ż.
• kobiety w ciąży
• astmatycy
• osoby z chorobami płuc

W przypadku potrzeby dezynfekcji powietrza w pomieszczeniach należy pamiętać by podczas rozpylania olejków drażniących błony śluzowe oczu i dróg oddechowych nie przebywać w tym samym pomieszczeniu. Pomieszczenie należy później wywietrzyć.

Takimi silnie dezynfekującymi i zarazem podrażniającymi olejkami są olejki bogate w fenole np. olejek oregano – karwakol, olejek tymiankowy – tymol, goździkowy – eugenol. Mogą one działać drażniąco również na skórę i zawsze trzeba stosować je w odpowiednich rozcieńczeniach.

Czas ekspozycji na olejki:

• inhalacja parowa 15 min
• dyfuzja w pomieszczeniach max.45 min

Niektóre olejki cytrusowe np. bergamotka, olejek z gorzkiej i słodkiej pomarańczy, cytryny, mają działanie fototoksyczne. Oznacza to, że nie należy stosować ich przed wyjściem na słońce ponieważ na skórze mogą pojawić się plamy.

Każda skóra jest inna, dlatego zanim użyjesz olejku powinieneś wykonać test na niewilkiej powierzchni skóry np. na nadgarstku. Nie można też aplikować olejków eterycznych bezpośrednio na skórę (z wyjątkiem olejków delikatnie działających). Większość z nich należy rozcieńczać w oleju bazowym np. oleju słonecznikowym nierafinowanym.

Olejków nie należy spożywać!

Kamfora w maściach dla dzieci– czy jest bezpieczna?

Kamfora obecna jest w składzie maści Vicks VapoRub. Jest to znana przez wszystkie mamy maść stosowana u dzieci przy przeziębieniu. Smaruje się nią plecki i klatkę piersiową. Jest  stosowana jako pomoc na przeziębienie, stany zapalne, skaleczenia, ból i wiele innych dolegliwości dziecięcych. Jej skład to: mentol, kamfora, eukaliptus, tymianek, jałowiec, gałka muszkatołowa i olejek terpentynowy. Kamfora wykazuje działanie neurotoksyczne po przekroczeniu dopuszczalnej dawki wewnętrznej – dawka śmiertelna kamfory dla dziecka to 700-1000 mg (Tisserand / Young 2014).  Podczas stosowania produktów leczniczych zawierających kamforę, a także olejek eukaliptusowy i inne olejki bogate w 1,8-cyneol (maści, żele itp.) należy zachować ostrożność i chronić przed spożyciem preparatu. Spożycie może spowodować wymioty, drgawki, senność. (HERBINESS – zapach rośliny)