Lawenda

Lawenda wąskolistna (Lavandula officinalis syn. angustifolia)

inaczej nazywana prawdziwa, lekarska, słodka, z której jest pozyskiwany olejek lawendowy. Polecana jako odmiana do upraw w chłodniejszym klimacie. Większość odmian rosnących na naszym polu to lawendy wąskolistne takie jak: Hidcote Blue Strain, Hidcote Blue, Ellegance Purple, Lavance Purple. Niektóre z nich wykazują mrozoodporność do -35 stopni Celcjusza. Stąd lawenda wąskolistna często w żargonie ogrodniczym nazywana jest zimującą, polską, wieloletnią. Olejek ma ciepły, słodki zapach z odrobiną nuty ziołowej. Kwiaty lawendy wąskolistnej nadają się do wykorzystania w kulinariach, sporządza się z nich octy, syropy, dodaje do ciast, mięs, sałatek. Lawenda jest także składnikiem popularnej mieszanki przyprawowej o nazwie Zioła prowansalskie. Olejek z lawendy wąskolistnej jest ceniony pod względem składu i wykazuje właściwości lecznicze.

Lawenda szerokolistna (Lavandula latifolia)

inaczej zwana spiką lub lawendą hiszpańską, z której jest otrzymywany olejek spikowy, jest to lawenda o charakterystycznym szerokim i lekko karbowanym listku. Jest wrażliwsza na mrozy i w naszym klimacie raczej nie jest uprawiana choć niekiedy piszą, że można:) Olejek ma zastosowanie wyłącznie u osób dorosłych z uwagi na wyższą zawartość kamfory i 1-8cyneolu. Zapach olejku jest ziołowo-kwiatowy, świeży, lekko słodkawy.

Lawandyna (lavandula x intermedia)

lawenda duża czasem przekraczająca nawet metr średnicy o charakterystycznym stozkowatym kwiatostanie. Inaczej nazywana lawendą pośrednią, będąca hybrydą dwóch poprzednich gatunków, z której jest otrzymywany olejek lawandynowy o charakterystycznym  rześkim zapachu. Olejku z tych odmian używa się głównie do produkcji kosmetyków i perfum.  Lawandyny nie są stosowane do kulinariów ponieważ ich zapach miałby „mydlany” posmak. Uprawiane są głównie we Francji gdzie pozyskuje się z nich olejek lawendowy. Mają przewagę nad lawendą wąskolistną jeśli chodzi o wydajność pozyskiwanego olejku jednak ich olejek z uwagi na skład chemiczny nie wykazuje takiego działania leczniczego jak z lawend wąskolistnych. Jest on też dużo tańszy w sprzedaży.

Lawandyny można z powodzeniem uprawiać w chłodniejszym klimacie są jednak pewne wrażliwsze odmiany np. Grosso, Platinum Blonde, które wymagają okrycia na zimę w naszych warunkach.

Lawenda francuska (l.stoechas)

w polskich sklepach, wczesną wiosną można zakupić lawendy, które mają charakterystyczne podsadki tzw.„motylki” na końcu kwiatostanu barwy ciemnofioletowej o szerokich zielonych liściach. Niestety w polskich warunkach jest to lawenda jedno sezonowa o niskim progu mrozoodporności i o wyższych wymaganiach uprawowych. Zawiera ona olejek o wyczuwalnej wyraźnie ziołowej nucie.

Nieco podobna do l. stoechas jest l. dentata o szaro-zielonych, wełnistych liściach z ząbkowatymi krawędziami, kwiatostany w kształcie pośrednio przypominają l.officinalis z delikatnie rozwiniętymi na szczycie podsadkami.