Olejki eteryczne

Gdzie znajdują się w roślinie?

  • kwiaty i kwitnące szczyty roślin: jaśmin, lawenda, róża,
    ylang-ylang
  • korzenie: wetiweria, arcydzięgiel
  • nasiona, owoce: kolendra, cytrusy, anyż
  • kłącza: imbir, tatarak
  • drewno: sandałowiec, agarwood
  • kora: cynamonowiec
  • liście: cytronella, drzewo herbaciane, eukalipus, petitgrain
  • żywice: kadzidłowiec, mirra

Ta sama roślina a olejki zupełnie inne – na przykładzie olejku eterycznego pozyskiwanego z pomarańczy gorzkiej.

Olejek różany

Ma taką moc perfum, że jeżeli jedną kroplę rozetrzeć na dłoni, napełnia zapachem całą komnatę i wydaje się, jakby naraz rozkwitło wiele czerwonych pąków róż, leczy chore serce i przywraca do życia uschniętą duszę

Cesarz Jahangir

Olejek różany – jeden z najszlachetniejszych i najdroższych produktów zapachowych. Najcenniejszy jest ten pozyskiwany z płatków kwiatów róży damasceńskiej rosnącej w Dolinie Róż w Bułgarii w okolicy miasta Kazanłyk. Ze względu na warunki klimatyczne panujące w tym rejonie uważa się, że olejek różany z tych rejonów jest najlepszy jakościowo. Róża damasceńska pachnie intensywnie, pięknie, kwiatowo. Zapach róży damasceńskiej przyjmowany jest za wzorzec zapachu różanego.

Wydajność olejku jest bardzo niska, waha się od 0,009% do 0,6% i zależy od warunków klimatycznych, glebowych, fazy rozwoju kwiatu a nawet pogody i pory dnia. Najwyższa zawartość jest w fazie wczesnego rozwinięcia pąków kwiatowych, we wczesnych godzinach porannych. Surowiec pozyskuje się ręcznie ponieważ olejek znajduje się głównie na powierzchni płatków kwiatowych i destyluje bezpośrednio po zbiorze. Okres zbioru wynosi ok 30 dni i z 1ha plantacji zbiera się 5 ton płatków róż co daje ok 1-2 kg olejku. Niekiedy podaje się, ze z 10 kg płatków róż można wydestylować ok 5ml olejku.

Głównymi producentami olejku są Bułgaria, Turcja, Maroko, Egipt, Chiny, Rosja, Indie i Iran. Cena 5ml olejku różanego kosztuje ok 1000 złotych. 

Olejek sandałowy

Olejek sandałowy – otrzymywany jest prze destylację drewna sandałowca białego (Santalum album L.) Sandałowce rosną w Południowo- Wschodniej Azji, na Archipelagu Malajskim, wyspach Oceany Spokojnego, w Australii i Nowej Zelandii. Naturalne stanowiska tych drzew odkryto w Indiach.

Olejek sandałowy na dworze Kleopatry był ceniony na równi z olejkami różanymi i stosowany jako lek oraz afrodyzjak. Olejek ma charakterystyczny, łagodny, ale bardzo trwały, drzewny zapach z lekką zwierzęcą nutą. Ma też znakomite właściwości utrwalania i harmonizowania kompozycji zapachowych.

Drzewo jest półpasożytem i osiąga pełną dojrzałość po 6-80 latach i wtedy charakteryzuje się najwyższą zawartością olejku.

Aktualnie w Iniach z uwagi na trudność w pozyskiwaniu surowca obowiązuje zakaz eksportu drewna sandałowego, a handel olejkiem sandałowym jest pod kontrolą państwową. Olejek sandałowy jest drogi i dochodzi od 100 do 1000 dolarów za kilogram.

Olejek melisowy

Melisa rozum i dowcip ostrzy, serca smętne rozwesela
Syreniusz

Olejek melisowy – otrzymuje się z ziela melisy lekarskiej uprawianej w Europie, Azji i Ameryce północnej. Destylacja z parą wodną samego ziela melisy daje tzw. „prawdziwy” olejek melisowy jednak z niezwykle niską wydajnością ok 0,01% w świeżym zielu. Stąd jego wysoka cena porównywalna z cena olejku różanego.

Czysty, prawdziwy olejek melisowy (Oleum Melissae) spotykany jest w handlu bardzo rzadko. Często bywa fałszowany poprzez destylację ziela melisy z olejkiem cytrynowym (Oleum Melissae citratum).

Wykazuje działanie uspokajające, poprawia nastrój, dodaje energii.

Olejek neroli

Zapach kwiatów pomarańczowego jest wonią bardzo specyficzną. Nie ma w sobie nic z delikatnej woni fiołków, ani z powiewnego oddechu frezji, jest bardzo konkretny. Dyszy spełnieniem.
Jarosław Iwaszkiewicz

Olejek neroli – pozyskiwany z kwiatów pomarańczy gorzkiej uprawianej w krajach basenu morza Śródziemnego oraz na wyspie Haiti. Kwiaty zbiera się ręcznie w momencie kiedy zaczynają się otwierać i destyluje z parą wodną.

Wydajność jest niska ok 0,1%. Z jednego kilograma małych, białych kwiatów uzyskuje się około 1 grama olejku. Kwiatki muszą być destylowane od razy po zerwaniu, ponieważ tracą szybko zapach. Nie mogą tez być uszkodzone mechanicznie. Bywa fałszowany tańszymi olejkami bergamotowymi i petitrgain (z liści i małych owocków pomarańczy gorzkiej). Zapach cytrusowo- kwiatowy, świeży, intensywny.

Nazwa olejku pochodzi od miejscowości Nerola we Włoszech. Żona jednego z książąt Neroli perfumowała tym olejkiem rękawiczki i dodawało go do kąpieli. Również Napoleon Bonaparte codziennie używał olejku jako perfum i po goleniu.

Olejek działa przeciwbólowo, odkażająco, łagodząco, regeneruje i wygładza skórę. Jest używany w perfumerii i kosmetyce.

Olejek z czystka

Olejek z czystka (labdanum) – czystek należy do rodziny Cistaceae, jest to niewielki, do 3 metrów wysokości, rozłożysty, wiecznie zielony krzew. Na powierzchni liści znajdują się włoski gruczołowe wypełnione żywicą, która jest bardzo aromatyczna. Krzew kwitnie od marca do maja. Ma pojedyncze dość duże kwiaty z żółtym środkiem i pięciopłatkową białą koronę. Czystek inaczej nazywany jest rock rose i jest rozpowszechniony w zachodniej części rejonu śródziemnomorskiego.

Olejek pozyskiwany jest ze świeżo ściętych ulistnionych gałązek. Pozyskuje się go tradycyjną  etodą destylacji z parą wodną przez kilka do kilkunastu godzin. Wydajność to ok 0,1-0,2%. olejek  jest jasnożółtą cieczą o intensywnym, ziołowym zapachu z bardzo trwałą balsamiczno-ambrową  nutą.

Głównym producentem olejku cistusowego jest Hiszpania. Ma działanie wykrztuśnie i  odkażające. W medycynie używany do leczenia schorzeń górnych dróg oddechowych, szczególnie  ataru i kaszlu. W starożytnym Egipcie żywica labdanum  była używana przez faraonów do  pielęgnacji perfumowania brody. Również za czasów biblijnego Izraela okadzano nią ołtarze w  zasie ceremonii religijnych. Nazywano ją balsamem z Gileadu.

Olejek labdanowy jest  trudnodostępny i bardzo drogi. To roślinny zamiennik naturalnej ambry (wydzielina z przewodu  pokarmowego kaszalota, która jest jednym z najcenniejszych surowców zapachowych).

W  kosmetyce i lecznictwie olejek labdanum jest używany ze względu na właściwości odświeżające,  odmładzające, odkażające, pobudzające i afrodyzujące.

Absolut jaśminowy

Róża jest królową kwiatów, a jaśmin królem perfum
Edmond Roudnitska

Absolut jaśminowy – należy do najważniejszych surowców perfumeryjnych. Otrzymuje się go z kwiatów jaśminka lekarskiego, jaśminka wielkolistnego i jaśminka wielkokwiatowego. Jaśminek rośnie dziko w strefie klimatu tropikalnego i subtropikalnego Azji, Iranu po Chiny. Do lat 70 XX wieku Francja była monopolistą w jego uprawie.

Olejek produkowano metodą enfleurage, stosowana do delikatnych kwiatów pomarańczy i tuberozy. Kwiaty zrywa się ręcznie od świtu do przedpołudnia. Jedna osoba może zerwać dziennie od 3 do 8 kg kwiatów. Z jednej tony kwiatów otrzymuje się ok 3 kg konkretu ( ekstrakcja rozpuszczalnikami typu eter naftowy, heksan). Najlepszy surowiec pozyskuje się podczas słonecznego, suchego lata z plantacji położonych wysoko, ze zbioru w sierpniu i na początku września.

Składnikiem nadającym charakterystyczny zapach jaśminu jest m.in.indol, który w stężeniu powyżej 1% ma agresywny, drażniący, nieprzyjemny, fekalny zapach. W dużym rozcieńczeniu do 0,01% jest to zapach wspaniały, kwiatowy przypominający jaśmin i tuberozę. Produkuje się syntetyczny indol i wykorzystuje w perfumerii.

Jaśmin jest silnym afrodyzjakiem, pobudza zmysły, usuwa blokady psychiczne, zmniejsza napięcie i lęk związany z impotencją i oziębłością . Ponadto działa kojąco na skórę, odkażająco, zmniejsza ból stawów i mięśni wspomaga układ oddechowy.

Olejek olibanowy

Olejek olibanowy (frankincense)  – kadzidło frankońskie, prawdziwe kadzidło to oleogumożywica otrzymywana z różnych gatunków roślin zaliczanych do rodzaju Boswelia. Boswelia serrata, B. sacra, B. carterii. Są to niskie drzewa i krzewy mocno rozgałęzione od samej ziemi.

W korze pni i gałęzi znajdują się zbiorniczki z żywicą.  Żywicę pozyskuje się z roślin dzikorosnących. Nie udaje się uprawiać kadzidłowców na plantacjach. Korę pni i gałęzi nacina się na głębokość 1mm. Z nacięć wypływa biała ciecz, która krzepnie w postaci grudek, kropelek, sopelków przypominających kawałeczki bursztynu o barwie białej, czerwonej lub jasnożółtej. Z jednego krzewu uzyskuje się rocznie 1-3 kg żywicy.

Olibanum ma charakterystyczny zapach i gorzki smak. Jest wykorzystywane jako kadzidło w świątyniach. Otrzymuje się też produkty zapachowe do produkcji perfum i kosmetyków. W medycynie arabskiej i dalekowschodniej uważany za uniwersalny lek. Ma działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe, odkażające, uodparniające, wykrztuśne, ściągające, kojące i przeciwdepresyjne.

Co jeszcze warto wiedzieć o olejkach eterycznych?

1. Olejku eterycznego nie można odtworzyć według receptur, ponieważ jest bardzo złożony w składzie i swój charakterystyczny zapach zawdzięcza składnikom, które występują w nim również w śladowych ilościach! Unikalna kombinacja tych wszystkich składników tworzy znany nam zapach rośliny.

2. Olejek zawsze pochodzi z roślin i jest z nich pozyskiwany w prosty sposób fizyczny np. przez destylację.

3.Różnice w zapachu samej rośliny a pozyskiwanego z niej olejku mogą wynikać m.in. z ograniczeń procesu destylacji.

4. Wszystkie olejki eteryczne wykazują działanie antyseptyczne, wirusobójcze, bakteriobójcze i grzybobójcze w różnym stopniu.

5. Olejki eteryczne to związki lotne wytwarzane przez rośliny olejkodajne – jest ich około 300

6. Pozyskuje się je w procesie fizycznym np. destylacji.

7. To ksenobiotyki – nie zawierają one substancji odżywczych, są obce dla naszego organizmu. Nie są wykorzystywane jako materiał budulcowy i odżywczy przez organizm człowieka ale wykazują aktywność biologiczną.

Ksenobiotyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z punktu widzenia chemii są to aldehydy, terpeny, związki benzenu i pochodne aminokwasów. Z tego tylko terpeny i zw. benzenu są magazynowane przez roślinę w specjalnych strukturach – zbiorniczkach, włoskach, kanałach.

8. Są adaptogenami – przywracają naturalną równowagę organizmu i prowadzą do osiągnięcia przez organizm równowagi – homeostazy. Np. hyzop działa w zależności „od potrzeb” podnosząc lub obniżając ciśnienie krwi (V.A. Worwood)

Adaptogen – Wikipedia, wolna encyklopedia

9. Jeden gatunek rośliny uprawiany w różnych warunkach może wytwarzać olejki eteryczne zawierające różne składniki chemiczne np. tymianek czerwony (podrażnia skórę), tymianek górski z linalolem ma łagodne działanie (można stosować u dzieci) – mówimy wtedy o chemotypach danego olejku. Jest to niejako linia papilarna danego olejku. Taka kompozycja chemiczna może znacznie różnić się w obrębie jednego gatunku ale również w poszczególnych częściach rośliny.

10. Olejki wykazują efekt synergii – to znaczy, że mieszając dwa lub więcej olejków eterycznych uzyskujemy lepszy efekt terapeutyczny niż pojedyncze stosowanie danego olejku np. przeciwzapalne działanie olejku rumiankowego możemy wzmocnić dodając w odpowiedniej proporcji olejek lawendowy.

Synergia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dlaczego olejek eteryczny pachnie inaczej niż np. kwiat tej samej rośliny?

Nie wszystkie związki przechodzą podczas procesu pozyskiwania olejku do destylatu. Np. tzw.”molekuły zielonego liścia” nie trafiają do olejków eterycznych, ponieważ nie są magazynowane przez roślinę w jej strukturach np. włoskach, zbiorniczkach. Są one tylko na chwilę w roślinie i stanowią unikalny zapach wokół kwiatu. Służą głównie do komunikowania, zwabiania owadów, informowania w sytuacji zagrożenia. Są bardzo lekkie i nieuchwytne.

Zapach olejku może też być inny niż samej rośliny dlatego, że nie wszystkie lotne związki przechodzą do destylatu – jest on tym samym niekompletny i nie odzwierciedla w idealny sposób materiału wyjściowego. Mówiąc wprost – choć pochodzi wyłącznie z natury z powyższych powodów nie jest on, z punktu widzenia kompletności składu, naturalny. Olejku eterycznego nie możemy też nazwać „duszą rośliny”… choć brzmi pięknie i romantycznie 😉

Źródła:

Materiały z kursu |”Zielarz fitoterapeuta” – PWSZ i. S. Pigonia w Krośnie

Kursy – Kursy aromaterapii i perfumerii Herbiness

Valerie Ann Worwood – „Vademecum olejków eterycznych i aromaterapii”

Władysław S. Brud, Iwona Konopacka-Brud „Podstawy perfumerii”

Józef Góra, Anna Lis – „Najcenniejsze olejki eteryczne” cz I i II